Alfred Wierusz-Kowalski (1849 Suwałki - 1915 Monachium)

Sanna

olej, deska parkietowana, 40 × 58 cm
sygn. p. d.: A. Wierusz Kowalski

Reprodukowany:
– Alfred Wierusz Kowalski 1849–1915, Suwałki 1999, s. 48;
– E. Ptaszyńska, Alfred Wierusz-Kowalski 1849–1915, Warszawa 2011, il. XXXVII;
– E. Ptaszyńska, Alfred Wierusz-Kowalski, Olszanica 2017, s. 119;
– Wierusz-Kowalski. Malarstwo, Olszanica, 2018, s. 35.
Obraz posiada ekspertyzy Adama Konopackiego i Katarzyny Posiadały.

„… obraz jest bardzo charakterystyczny dla twórczości Alfreda Wierusz – Kowalskiego. Świadczy o tym zarówno temat, artysta od początku w swojej twórczości przedstawiał sceny rodzajowe z życia wsi polskiej, jak i sposób malowania. Pochodzi on z późnego okresu twórczości artysty w którym widać już pewne wpływy impresjonizmu, zarówno w oddaniu nastroju jak i sposobie malowania, szczególnie w partii nieba”.
Fragment ekspertyzy K. Posiadały.
„Na wyróżnienia Alfred Wierusz-Kowalski zasłużył. Jego talent w tym czasie znajdował się w pełnej fazie rozkwitu. Tworzył dużo. Bezbłędnie wybierał motywy do swoich obrazów, godząc własne zainteresowania z upodobaniami widzów. W latach 80. XIX wieku malował kompozycje kaukaskie, sceny z wilkami oraz prace o tematyce rodzajowej, ukazujące wyjazdy na polowania i wszelkiego rodzaju przejazdy, wyjazdy i przejazdy konno, wozami, powozami, saniami, furmankami. Czasem były to spokojne, nastrojowe kompozycje, innym razem tętniące życiem i radością zabawy”.
E. Ptaszyńska, Alfred Wierusz-Kowalski 1849–1945, Warszawa 2011, s. 141.

Alfred Wierusz-Kowalski Obok J. Brandta i W. Czachórskiego najpopularniejszy z polskich malarzy na stałe przebywających i działających w Monachium. Naukę rozpoczął w 1868 r. w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem R. Hadziewicza, A. Kamińskiego i W. Gersona, a następnie w akademii w Dreźnie, Pradze oraz Monachium. W 1874 r. przeniósł się do pracowni J. Brandta. W 1890 r. otrzymał tytuł honorowego członka Akademii Monachijskiej. Regularnie odwiedzał rodzinne strony. Prace swoje wystawiał w Glasspalast, gdzie zdobył w 1892 r. medal pierwszej klasy. Brał udział w wystawach w Berlinie, Wiedniu, TZSP w Warszawie, w TPSP w Krakowie oraz w Salonie Aleksandra Krywulta. Obrazy artysty znajdują się m.in. w Nowej Pinakotece w Monachium, w muzeach w Dreźnie, Królewcu, Antwerpii, Berlinie i Stanach Zjednoczonych. Twórczość malarza zdominowana była przez sceny rodzajowe z życia polskiej wsi, dworków polskich oraz małych miasteczek. Do ulubionych tematów należały wyjazdy na polowanie, sanny, konne orszaki weselne i zimowe pejzaże z motywem wilków napadających na podróżujących saniami ludzi.

Czytaj więcej