Pierwsze lekcje malarstwa pobierał od J. Brandta, odwiedzając go w Orońsku. Naukę kontynuował w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona i A. Kamińskiego, zaś od 1886 r. w akademii monachijskiej pod kierunkiem N. Gysisa. W roku 1889 osiadł w Warszawie. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, a także do ugrupowania „Pro Arte”. Debiutował w roku 1882 w warszawskim TZSP. W następnych latach wystawiał wiele zarówno w kraju, jak i za granicą, zdobywając medale i wyróżnienia, m.in. w Chicago, Paryżu, Lwowie. Interesowała go tematyka folklorystyczna; malował postacie w ludowych strojach, sceny z życia wiejskiego, pejzaże, martwe natury z kwiatami. Specjalizował się w technice akwareli, która począwszy od roku 1919 niemal całkowicie zdominowała jego twórczość. Artysta wykonywał też ilustracje, m.in. dla „Tygodnika Ilustrowanego” i „Kłosów”, zajmował się malarstwem monumentalnym.