Ikona reprezentuje najbardziej rozpowszechniony w sztuce rosyjskiej wariant wyobrażenia Pokrowu. Kompozycja ikony jest dwurejestrowa. W części górnej, w centrum przedstawiona została Bogurodzica, podnosząca ręce w geście orantki i trzymająca oburącz przed sobą omoforion. Z dwóch jej stron stoją aniołowie i święci, a powyżej przedstawiony został Chrystus błogosławiący. W tle przedstawienia widoczna jest wielokopułowa świątynia. W części dolnej ikony możemy zobaczyć Romana Melodosa, stojącego na podwyższeniu (ambonie cerkiewnej) ze zwojem. Po prawej stronie ukazani zostali – Andrzej Jurodiwy z uczniem Epifaniuszem oraz Bogurodzica nawiedzająca Romana Melodosa we śnie i wkładająca zwój w jego usta, co symbolizuje przekazanie mu daru twórczości. Po lewej stronie znajdują się przedstawienia pary cesarskiej: Leona i Zoe, patriarchy Tarazjusza i innych dostojników cerkiewnych. W tle widoczne jest wnętrze cerkiewnej architektury, Całość przedstawienia ujęta jest obramieniem, które w górnej części ma kształt łuku – w obramieniu widoczny jest ryty ornament.