W latach 1852-1858 studiował w SSP w Krakowie w pracowniach W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera. Artysta odbywał podróże do Monachium i Wiednia. Mając 24 lata namalował jeden ze swoich najwybitniejszych obrazów: "Stańczyka". Uczestniczył w wystawach malarskich w Paryżu, gdzie był wyróżniany; został także nagrodzony Legią Honorową. Od 1873 roku Matejko był dyrektorem SSP w Krakowie. Został honorowym członkiem akademii paryskiej, praskiej, wiedeńskiej, berlińskiej oraz Akademii Rafaelowskiej w Urbino. Jego twórczość cechuje fascynacja historią i kunszt wykonania. Na kompozycję obrazów składają się wielopostaciowe sceny, często rozwinięte panoramicznie, rozgrywane w przestrzeni pierwszego planu. Dzieła charakteryzują się potężną skalą ekspresji; są odpowiednio kadrowane, kompozycja jest spiętrzona, przepełniona emocjami. W obrazach czytelna jest dramaturgia w aranżacji całych scen i w oddaniu gestów i póz konkretnych postaci.