Józef Hałas (1927 Nowy Sącz - 2015 Wrocław)

Ns 12, 1990

olej, płótno, 130 × 114 cm
sygnowany na blejtramie: NS
12 JÓZEF HAŁAS 90; nalepka z wystawy w Muzeum Architektury we Wrocławiu z 2017 roku

WYSTAWIANY:
2017 – Józef Hałas. Poszukiwania, Muzeum Architektury we Wrocławiu

„Co robię? Dziś myślę (z oddalenia), że właściwie maluję pejzaż, że czerpiąc podświadomie kiedyś, dziś świadomie, z młodości, zapełniam lukę, jaką ma polskie malarstwo, między pejzażem dosłownym a myślanym kategoriami problemu plastycznego, do abstrakcji (…) …nie jeżdżę na sympozja i kursokonferencje (…). Nie zależy mi, żeby być najaktualniejszy (taki super- nowoczesny) ale raczej-najprawdziwszy, to znaczy własny.”
Józef Hałas, 1980 r., w: Józef Hałas, Notatki, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław, 2004, s. 13

* Do obiektu zostanie doliczona opłata wynikającą z tzw. droit de suite, tj. prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymywania wynagrodzenia z tytułu dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy dzieł. Opłata będzie obliczana gdy równowartość kwoty wylicytowanej przekroczy 1000 zł. Do 500 000 zł wynosi 5% od kwoty wylicytowanej, a powyżej 500 000 wynosi 3% od kwoty wylicytowanej. W Polsce droit de suite reguluje art. 19-195 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. z późniejszymi zmianami, zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej dyrektywą 2001/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie prawa autora do wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza dzieła sztuki.

Józef Hałas

Artysta, malarz, klasyk polskiej sztuki XX wieku należący do pokolenia Arsenału, wymieniany wraz ze Stanisławem Fijałkowskim, Stefanem Gierowskim czy Jerzym Nowosielskim, niezrównany kolorysta. W 1949 roku przeprowadził się do Wrocławia gdzie rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Eugeniusza Gepperta, uzyskując dyplom w 1954 r. Okres studiów w twórczości Hałasa to przede wszystkim pierwsze znaczące eksperymenty z kolorem oraz strukturą malarską. W tych pierwszych pracach widoczne są wpływy Waldemara Cwenarskiego, Tadeusza Makowskiego oraz Paula Klee. W 1956 r. zakłada Grupę X zrzeszającą twórców lokalnego środowiska plastycznego. W latach 1958–2001 związany był pracą dydaktyczną z PWSSP (przerwa w latach 1962–1967- pedagog w Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu), gdzie utworzył Katedrę Kształcenia Ogólnoplastycznego na Wydziale Architektury Wnętrz i Projektowania Plastycznego. W latach 1984–1985 pełnił funkcję prorektora PWSSP, a w 1985 objął katedrę Malarstwa na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. W 1990 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Czytaj więcej