Studiował u Jacka Malczewskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także u Józefa Pankiewicza w Paryżu. Po powrocie do Krakowa w 1931 r. rozpoczął współpracę z „Głosem Plastyków”, współtworzył też eksperymentalny teatr Cricot. Jest autorem dekoracyjnych plafonów z lat 1934–1937 w katedrze wawelskiej. W trakcie działań wojennych trafił do Włoch i zamieszkał w Rzymie, a następnie w Nicei, gdzie wraz z żoną, malarką Marią Sperling, założył pracownię tkacką. Swoje dywany i makaty o geometrycznych wzorach wystawiał m.in. na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie. Malarską drogę rozpoczął od tematyki pejzażowej, portretowej i martwych natur. Utrwalał je w duchu koloryzmu, tworząc ciekawe efekty fakturalne i wysmakowane harmonie barwne, oparte na kontraście ciepłych i zimnych tonów. Natomiast w połowie XX w. zainteresował się motywami abstrakcyjnymi, skupiając się na ekspresji przekazu, przy użyciu zgeometryzowanej formy i nasyconej kolorystyki.