Kazimierz Stabrowski Jeden z czołowych reprezentantów sztuki młodopolskiej W latach 1887–94 kształcił się w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem m. in. P. Czistiakowa oraz I. Riepina. Duży wpływ na jego twórczość wywarła podróż na Bliski Wschód i doświadczenie egzotyki takich krajów jak Bejrut, Palestyna czy Egipt, następnie zaś studia w paryskiej Académie Julian pod okiem B. Constanta. W Paryżu też, na Wystawie Powszechnej w 1900 roku, uhonorowany został srebrnym medalem. U progu kariery twórczość swoją z powodzeniem prezentował ponadto w Monachium i Wenecji. Od 1902 roku należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Stabrowski przyczynił się do powstania Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, której, do roku 1909, był dyrektorem. W Petersburgu, gdzie spędził wojnę, odbyła się w 1915 r. monograficzna wystawa artysty. Lata 20-te to okres długich podróży, m. in. do Skandynawii i Maroka. Malowidła Stabrowskiego odznaczają się wybitnymi walorami dekoracyjnymi, niejednokrotnie nasyconą kolorystyką. Tworzył on obrazy historyczne, kompozycje symboliczne, portrety, zwłaszcza kobiet, ponadto pejzaże, inspirowane często podejmowanymi podróżami.
Czytaj więcej