Bereźnicki sięgając do tradycji XVII w. malował obrazy, które z pewną dowolnością nazwać by można portretami i martwe natury, nawracające do pokornej sentencji eklezjasty „vanitas vanitatum”. Obydwa rodzaje kompozycji łączyły te same cechy osobliwego widzenia. Postaci jego cechowało odindywidualizowanie i posągowe znieruchomienie. Ale i przedmioty, podobnie jak ludzi, potrafił artysta wyzbyć autentyzmu egzystencji, by, jak skamieliny, stały się odbiciem nie istniejącego już życia. Metaforyczną treść literacką łączył Bereźnicki z rzadką doskonałością warsztatu artystycznego.
Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska 1945–1970, Warszawa 1975, s. 121

* Do obiektu zostanie doliczona opłata wynikającą z tzw. droit de suite, tj. prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymywania wynagrodzenia z tytułu dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy dzieł. Opłata będzie obliczana gdy równowartość kwoty wylicytowanej przekroczy 1000 zł. Do 500 000 zł wynosi 5% od kwoty wylicytowanej, a powyżej 500 000 wynosi 3% od kwoty wylicytowanej. W Polsce droit de suite reguluje art. 19-195 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. z późniejszymi zmianami, zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej dyrektywą 2001/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie prawa autora do wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza dzieła sztuki.