W twórczości malarskiej Maksymiliana Piotrowskiego dominują przedstawienia historyczne oraz rodzajowe. Niezależnie, przez cały czas artysta tworzył również liczne studia portretowe. Pierwsze znane portrety artysty pochodzą z 1834 roku (rysunek mężczyzny należący do zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz portret brodatego mężczyzny w kapeluszu, należący do 1945 roku do Muzeum Miejskiego w Bydgoszczy – Lit.: Słownik artystów polskich, red. Urszula Makowska, Warszawa 2003, t. 7, s. 225). W latach 30-stych XIX wieku Piotrowski uwieczniał wizerunki członków swojej rodziny, a obrazy te zapoczątkowały całą serię przedstawień najbliższych osób malarza, którą malarz tworzył do lat 70-tych. W całym ouvre artysty obok wizerunków konkretnych osób, jak na przykład w 1854 roku powstał naturalnej wielkości portret Fryderyka Wilhelma IV, czy w 1852 roku śpiewaczki Angeliny Rafter jako Haydei, pojawia się także cała plejada anonimowych postaci. Portrety autorstwa Piotrowskiego, utrzymane w duchu biedermeierowskim, to realistyczne reprezentacyjne przedstawienia odznaczające się niezwykle wysokim kunsztem warsztatowym artysty. Obrazy te charakteryzuje mistrzowskie opanowanie rysunku, do którego Piotrowski zawsze przywiązywał szczególną uwagę. Każdy jego obraz poprzedzały liczne studia szkicowe, w których często zgłębiał jeden aspekt kompozycji.
Prezentowany na aukcji obraz „Portret ukochanego” to idealny przykład wysokiej klasy malarstwa portretowego Maksymiliana Piotrowskiego. Obraz utrzymany w intymnej atmosferze ukazuje dwie młode kobiety, wpatrujące się w niewielkich rozmiarów obraz, zapewne ukazujący portret ukochanego jednej z nich. Zachwyca światło padające z lewej strony kompozycji, miękko modelujące sylwetkę nachylonej dziewczyny. Przepięknie zostały oddane szczegóły draperii sukni czy delikatnie zaznaczonej koronki na rękawie. Obraz różni się od pozostałych portretów namalowanych przez Piotrowskiego, przede wszystkim przez ustawienie modeli w bardziej swobodnej pozie. Obrazy tego urodzonego w Bydgoszczy artysty są wielką rzadkością na rynku sztuki.