Prezentowany obraz, to bardzo interesujący i wyjątkowy przykład przedstawienia w jednym alegorycznym ujęciu miłosierdzia (Caritas) wraz z pięcioma zmysłami. Alegoria Caritas, miłości wspomagającej, altruistycznej, ofiarującej pomoc, najczęściej była wyobrażana jako postać młodej niewiasty, zajmującej się przynajmniej trójką dzieci i karmiącej jedno z nich swoją piersią. Tak też wygląda scena na prezentowanym obrazie – kobieta otoczona grupką brzdąców, z jednym z nich przy piersi. W tej pracy, małe dzieci są jeszcze jedną alegorią – przedstawieniem pięciu zmysłów. Maluszek siedzący na kolanach kobiety przy jej piersi i trzymający w ręku owoc symbolizuje zmysł smaku, zmysł dotyku jest reprezentowany przez chłopczyka uchwyconego ramienia kobiety i ją całującego, dziewczynka z kwiatkiem przy nosie reprezentuje zmysł węchu, do wzroku możemy przyporządkować chłopca z lustrem w ręku i patrzącego na dziewczynkę z kwiatem, a do słuchu chłopca w głębi trzymającego w rękach instrument muzyczny. Stylistyka dzieła „wydaje się być bliska szkole francuskiej z początku XVIII w. Tematyka alegorii Caritas czy pięciu zmysłów pojawia się w malarstwie, w odrębnych realizacjach, w zasadzie aż po wiek XVIII w rozmaitych kręgach artystycznych, zarówno na północy czy południu Europy. (…) Jednak taki typ kompozycji, ukazującej Caritas z alegorią pięciu zmysłów, spotykamy w malarstwie stosunkowo rzadko.” (z opinii Piotra Michałowskiego, historyka sztuki, rzeczoznawcy z zakresu malarstwa).