R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowo-tarczowa. Jelec esowaty, czterokabłąkowy. Tarcza od strony grzbietu lekko zwinięta ku głowni, od strony siecznej zwężająca się, łukowato zagięta, zakończona zaczepem, tworzy kabłąk główny. Trzy kabłąki boczne biegną łukowato wygięte od zewnętrznej strony tarczy i łączą się z kabłąkiem głównym w jego górnej części. Krótki, mocujący trzon kabłąk główny i kapturek zanitowane trzpieniem głowni. Trzon rękojeści drewniany, z trzynastoma poprzecznymi karbowaniami, oklejony czarną skórą i opleciony podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Na kabłąku głównym, na wewnętrznej stronie, bite punce: cyfra 10, litery H i G – wszystkie w kółku. Między tarczą a nasadą głowni skórzana podkładka. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o przekroju klinowym. Szlifowana obustronnie w dwie szerokie i głębokie bruzdy na całej długości płazów. Krótkie, obosieczne pióro z mocno wystającą ością. Sztych symetryczny. Na wewnętrznej stronie, przy nasadzie bite litery M, Э, A, G oraz cyrylicą litery P i L. Na grzbiecie trawiony napis cyrylicą Zlotoust lipiec 1929 roku. P o c h w a stalowa, polerowana, z dwiema ryfkami, składającymi się z pierścienia z ogniwkiem i ruchomego koluszka od strony grzbietowej. Szyjka mocowana do płaszcza pochwy śrubą od strony grzbietowej. Pochwa zakończona symetryczną ostrogą.