akwarela, ołówek, papier, 46 × 37 cm w świetle passe-partout
Obraz posiada ekpertyzę Anny Zeńczak z 29.10.2015
Omawiany szkic, prezentujący jeźdźca polskiego w typie heroizowanych wizerunków władców i bohaterów należy jako taki do jednego z głównych wątków twórczości Michałowskiego. Ma też bezpośrednie odniesienia w oeuvre tego malarza. I tak np. uwagę zwraca jego podobieństwo m.in. dwu wykończonych akwarelowych przedstawień, wzajemnie w zasadzie identycznych, uchodzących za wizerunki któregoś z polskich hetmanów (pt. ?Hetman? w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu i w Muzeum Narodowym w Krakowie; zob. katalog wystawy ?Piotr Michałowski 1800?1855? MNK, 2000, poz. 297 i 298). Pomimo ewidentnych różnic (oprócz stopnia wykończenia i ogólnie bardziej statycznej kompozycji są to: odmienne ujęcie konia, w ?Hetmanie? znacznie niżej wspiętego i z uniesioną głową oraz również boczne, ale w ?Hetmanie nieco od frontu, a nie jak tutaj od tyłu ujęcie jeźdźca, który ponadto w owych dwu akwarelach wydaje się cokolwiek starszy) jest to ten sam typ jeźdźca, co więcej: o podobnej aparycji, w różniącym się jedynie doborem barw polskim stroju i również na pełnym temperamentu wierzchowcu.
Fragment ekspertyzy Anny Zeńczak z 29.10.2015 r.
Piotr Michałowski Wybitny przedstawiciel romantyzmu w malarstwie polskim. Artysta wszechstronny. Poza studiami artystycznymi, które odbył pod kierunkiem M. Stachowicza, J. Brodowskiego i F. Lampiego, studiował również nauki przyrodnicze, prawo, historię i języki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Getyndze. Zajmował się również muzyką. W czasie powstania listopadowego kierował produkcją broni i amunicji w hucie w Białogonie. Z początkiem 1832 roku wyjechał do Francji, gdzie swoje zainteresowania całkowicie skierował w stronę sztuki. W Paryżu podjął studia u Nicolasa Toussainta Charleta. W Luwrze podziwiał dzieła dawnych mistrzów hiszpańskich, flamandzkich i holenderskich. Wkrótce zyskał sławę jako znakomity akwarelista. W 1835 roku wyjechał do Londynu, a następnie powrócił do rodzinnego Krakowa. W 1837 zamieszkał w Krzyżtoporzycach. W latach 1848–1853 piastował urząd prezesa krakowskiej Rady Administracyjnej. We wczesnych pracach Michałowskiego widać wyraźny wpływ sztuki A. Orłowskiego oraz C. i H. Vernetach. Powstawały wtedy sceny o charakterze militarnym oraz sceny rodzajowe. Okres paryski zaznacza wyraźną inspirację artysty sztuką T.Gericaulta, co najwyraźniej zostało uwidocznione w przedstawieniach koni. Bo to właśnie motyw tych zwierząt najczęściej był wykorzystywany przez artystę w konnych portretach, scenach powstania listopadowych czy batalistycznych z okresu wojen napoleońskich. Michałowski był również znamienitym portrecistą. Portrety jego autorstwa odznaczały się doskonałym rysunkiem oraz pogłębioną kolorystyką. W jego artystycznym ouvre znalazły się autoportrety, portrety członków rodziny artysty, przede wszystkim dzieci, przyjaciół oraz liczne studia portretowe.
Czytaj więcej