L u f a stalowa, gładka, niegwintowana, z krótkim warkoczem, w części zamkowej ośmiogranna, lekko zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady śrubą stalową na warkoczu oraz mosiężnym bączkiem w połowie długości lufy. Bączek z długim warkoczem, mocowanym dwoma śrubami do boku łoża. Na lufie, na wysokości kominka, sygnatura: litera H oraz rok 1814. Na mosiężnych częściach bączka, warkoczu, głowicy i kabłąku bita sygnatura: wewnątrz korony litera T i dwie pięcioramienne gwiazdki po bokach. Na warkoczu dodatkowo bite litery AH. Z a m e k francuski, przerobiony ze skałkowego na kapiszonowy. Blacha zamka gładka. Mosiężny kabłąk języka spustowego umocowany do stalowego, wydłużonego tylnego wąsa i śrubą do przedniego wąsa. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego kawałka drewna orzechowego. Łoże sięgające połowy długości lufy z wydrążonym kanałem na stalowy pobojczyk. Kolba smukła, kuliście zakończona z mosiężnym kapturkiem umocowanym stalową śrubą do głowicy.

Wyżej opisany pistolet jest przeróbką francuskiego AN 13 na pistolet kapiszonowy, co było powszechną praktyką w XIX wieku.