L u f a stalowa, gładka, niegwintowana, w części dennej ośmiogranna, lekko zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady śrubą na warkoczu oraz bączkiem z dwoma pierścieniami u wylotu. Bączek mocowany w łożu przetyczką sprężynową. Po lewej stronie lufy, na wysokości komory spalania, bita sygnatura: litera M zwieńczona koroną. Z a m e k skałkowy, mechanizm sprawny. Płyta, kontrblacha, kabłąk języka spustowego wraz z wąsami – stalowe. O s a d a z jednolitego kawałka drewna, szyjka gęsto poprzecznie nacinana dla pewniejszego uchwytu. Kulista głowica nakryta stalowym kapturkiem.