Polska, pocz. XIX w.
szkło bezbarwne, szlifowane; wys. 16 cm, podstawa 9,3 x 9,3 cm; stan zachowania bardzo dobry
Korpus czteroboczny o zaokrąglonych ramionach, szyja niska, z walcowatą, mosiężną przykrywką zdobioną rozetą. Dekoracja szlifowana: płaszczyzny czterech boków szlifowane
„w brylant”, górna krawędź fazowana, w dnie rozeta.
„(…) Tak zdobione naczynia wykonywane były w Polsce w XVIII i na pocz. XIX w. Wiele z nich wykonano w hutach radziwiłłowskich. W wielkiej ilości pojawiają się szkła „w brylant” w Urzeczu około roku 1820.”
K. Buczkowski. Dawne szkła artystyczne w Polsce, Kraków 1958, str. 140–141, fot. 69