"Rzeczywistość ? stworzoną przez Boga lub uporządkowaną przez Boga ? obserwuje uważnie. Nie sposób się pomylić: jego portrety, pejzaże martwe natury malowane są zawsze zgodnie z naturą i noszą wyraźny ślad troski o podobieństwo. Lecz wystarczy porównać te obrazy z ich modelami, by dostrzec, w jaki sposób Kramsztyk odczuwa naturę, a sposób ten daje się podsumować krótkim zdaniem: malowniczość zostaje poświęcona na rzecz malarskości. Inaczej mówiąc, tylko najistotniejsze czynniki plastyczne brane są pod uwagę i uwypuklane do tego stopnia, że tworzą nową formę, w kutej, według Kramsztyka-artysty, ukrywa się Rzeczywistość."
Zygmunt Stanisław Klingsland, La peinture de Roman Kramsztyk, ?Pologne Littéraire?, 1928 nr 27, s. 3