Dużym uznaniem w dorobku artystycznym Bohusz-Siestrzeńcewicza cieszyły się rysunki piórkiem i tuszem, których tematem wielokrotnie czynił kompozycje figuralne zaczerpnięte z wileńskich jarmarków. W oczach krytyków prace te komentowane były w następujący sposób: Światem tego artysty jest miasteczko litewskie, z jego malowniczą, błotnistą ulicą o zapadłych, staroświeckich domkach, – warchołem dni jarmarcznych, szwargotem żydostwa, trzaskiem biczów, kwikiem i strachaniem się koni i nieporównaną galerią typów ludowych. W swych gwaszach, w śmiałych akwarelach a przede wszystkim w rysunkach piórem, jakby do niechcenia rzuconych, dał Siestrzeńcewicz przedziwny obraz tego świata. Subtelność rysunku, a bystra obserwacja życia i charakteru form, znakomity ruch i typ koni, malowniczość i swoboda układu – stanowią o pierwszorzędnej wartości tych prac, zadziwiająco lekkich w stylu, istnych impresji, dalekich od ciężko, uporczywie wykończanych ilutracyj epoki naturalizmu. (E. Niewiadomski, Malarstwo polskie XIX i XX wieku, Warszawa 1926, s. 232).

Rysunki powstawały podczas pobytu artysty w Petersburgu, Monachium oraz Paryżu, skąd nadsyłał ukończone prace na wystawy do Warszawy. Były one także chętnie reprodukowane w Tygodniku Ilustrowanym. Prace artysty zostały również rozpowszechnione w formie albumu wydanego w Wilnie w 1913 r. pod tytułem „Rysunki piórem Stanisława Bohusz-Siestrzeńcewicza”, o czym donosił „Kurjer litewski”: Mamy przed sobą, wydane obecnie przez autora, album rysunków piórem Stanisława Bohusz-Siestrzeńcewicza. Jest to szereg arcydzieł techniki piórkowej. Nadzwyczajna brawura, rozmach, rozmaitość kresek piórkowych, przy doskonałem, a bardzo subtelnem zachowaniu formy i tonów – robią te rysunki nieporównanemi i jedynemi w swoim rodzaju. W rzeczywistości nie są to rysunki – to są obrazy malowane piórem. W rysunkach tych wszystko drga życiem – światłem – powietrzem – a widz żywo odczuwa całą barwność chłopskich świt i chustek, ciemnych sylwetek żydowskich, fur i koni, całego tego ruchu jarmarków małomiejskich – świecących słońcem, lub ugrzęzłych w błocie. (…) Przypatrzcie no się tylko tym chłopom: w jaki sposób każdy z nich stoi, jak rozmachuje rękami, ten znowu „wisi” na wozie (…). Ci wszyscy – to nie chłopi „z pracowni malarza” – to ludzie żywi: chłopi z krwi i kości! (…) To też rysunki Siestrzeńcewicza tchną poezją ogromną, jak wszystkie dzieła, powstałe z wielkiego umiłowania. (-w-b, Rysunki piórem Siestrzeńcewicza, „Kurjer litewski” 1913, nr 272, s. 2).

Obecnie jarmarki wileńskie Bohusz-Siestrzeńcewicza znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie – Rozmowy chłopskie na jarmarku, Na jarmarku (obie realizacje z ok. 1900 r.).