pastel, papier brązowy, 63,3 × 48 cm (65,5 × 48,7 cm), sygn. i dat. l.d.: T.E. [w kółku]/Witkacy 1927 V/(NP1 + 3P)
Obraz posiada ekspertyzę
dr Anny Żakiewicz
Portret Zofii Bagniewskiej wykonany w maju 1927 r. nie był dotąd publikowany ani wystawiany. (…) Witkacy portretował Bagniewską co najmniej pięciokrotnie – trzykrotnie w maju 1927 r., następnie w październiku tegoż roku oraz w maju 1928, zawsze podkreślając
wielkie oczy modelki uważnie wpatrzone w widza. Jednak tylko na portrecie będącym przedmiotem niniejszej ekspertyzy Zofia leciutko się uśmiecha, co nadaje jej wizerunkowi
pewną łagodność oraz niewątpliwie dodaje mu wdzięku i urody. (…) Wydaje się też, że była ona wówczas nieco podobna do narzeczonej artysty, tragicznie zmarłej w lutym 1914 r., Jadwigi Janczewskiej. Witkacy przez całe życie szukał takich kobiet, robiły one na nim duże
wrażenie i szczególnie lubił je portretować.
Z ekspertyzy:
dr Anny Żakiewicz
historyk sztuki, witkacolog
Stanisław Ignacy Witkiewicz Syn Stanisława - malarza, krytyka i pisarza. Pseudonim artystyczny - Witkacy. Znany również ze swoich dokonań na polu literatury i dramatu. Wychowanek carskiego Korpusu Paziów w Petersburgu. Oficer gwardii carskiej w I wojnie światowej. W 1914 roku odbył długą podróż, ekspedycję naukową do Australii wraz z Bronisławem Malinowskim. Wychowany w aurze modernizmu w Krakowie i Zakopanem. Teoretyk sztuki, formista, współpracownik "Zwrotnicy", twórca teorii "Czystej Formy" - "....wartość dzieła sztuki nie zależy od uczuć życiowych w nim zawartych ani od doskonałości odtworzenia przedmiotów, a jedynie polega na jednolitości konstrukcji czystych elementów formalnych" Uważał, że twórczość artystyczna jest sposobem wyrażenia "Uczucia metafizycznego". Do połowy lat 20. tworzy malarskie fantazje, które dziś można określić jako pośrednie między modernizmem a surrealizmem. Od tego też czasu uprawia głównie twórczość literacką, która przyniosła mu z czasem światową sławę.
Tworzył prace malarskie w pracowni portretowej, gdzie obowiązywał cennik i wzory do zamówienia kolejnych "odejść" od realizmu portretowanej osoby na rzecz jej artystycznej wizji ekspresjonistycznej. Twórczość portretowa Witkacego była przez długi czas odbierana jako ekstrawagancja artystyczna i osobliwość. Weryfikację i potwierdzenie geniuszu artysty przyniosły następne lata. W 1983 roku wielki sukces w Paryżu miała jego wystawa w Centre Georges Pompidou. Artysta zginął tragicznie w 1939 roku. Popełnił samobójstwo w obliczu sowieckiego najazdu na Polskę, który potraktował jako koniec cywilizacji.
Czytaj więcej