?Maski?, ?Twarze?, ?Gra masek?, ?Spojrzenie zza maski?, ?Wieczna Maskarada? to powtarzające się określenia sztuki Stasysa w recenzjach, katalogach, książkach. Motyw maski istotnie przewija się przez wszystkie uprawiane przez artystę dziedziny twórczości. (...) Stasysa odróżnia od innych stworzony przez niego bohater, rozpoznawalny od pierwszego spojrzenia. Człowieczek o uproszczonym konturze sylwetki i charakterystycznej twarzy-masce ze zdziwionymi okrągłymi oczami. Z oczami ?jak guziki?, patrzącymi przenikliwie, choć czasem także o pustych, zwróconych do wnętrza, źrenicach. Niektórzy sądzą, że to twarz dziecka. Moim zdaniem ? raczej człowieka dorosłego, który nie zatracił dziecięcej wrażliwości, mimo rosnącego ciężaru doświadczeń w niekończących się wędrówkach.?
M. Kuc, Stasys 60, Warszawa 2011, s. 15
Stasys Eidrigevicius Od 1968 roku studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki w Instytucie Sztuk Pięknych w Wilnie, gdzie uzyskał dyplom w 1973 r. Jest autorem obrazów, plakatów, rysunków, ilustracji książkowych, exlibrisów, a także organizatorem happeningów oraz twórcą rzeźb, obiektów i instalacji. Mieszka i tworzy w Warszawie od 1980 roku. Laureat m. in. „Paszportu” tygodnika „Polityka” z 1994 r. za całokształt twórczości, Złotego Medalu na Polskim Biennale Plakatu w Katowicach (1999), litewskiego Orderu Giedymina, narodowej litewskiej nagrody z dziedziny sztuki. W 2010 roku został wyróżniony srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” nadanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego . Prace Stasysa były eksponowane na ponad 100 wystawach i posiadają je muzea narodowe w Polsce, a także m.in. londyńskie British Museum, MoMA w Nowym Jorku, waszyngtońskie National Library, Creation Gallery w Tokio i Muzea Watykańskie. W 1994 roku Andrzej Papuziński stworzył film „Siedem misteriów według Stasysa (Kamień, Wahadło, Pragnienie, Głód, Labirynt, Nadzieja, Wyzwolenie)”.
Czytaj więcej
powrót
O nas
