Suknia należała do żony Roberta Hughesa, według nieoficjalnych źródeł kandydata na stanowisko gubernatora stanu Wirginia. Następnie znalazła się w zbiorach Metropolitan Museum of Arts w Nowym Jorku, z nr kat. 62. 89.4e, które z kolei przekazało ją, wraz z innymi obiektami, na aukcję. Drogą licytacji została nabyta przez obecnego właściciela.
„(…) Tkanina wysokiej klasy, o bogatym zróżnicowaniu faktur i splotów zarówno w partii wzoru, jaki i tła, między innymi: sploty kostkowe, skośne, rypsowe. Tren sukni ma podszewkę z kremowego atłasu jedwabnego, wszytą na brzegach, widoczną dzięki drapowaniu. Taka sama podszewka znajduje się na mankietach. Stanik sukni na podszewce płóciennej nie posiada sygnatury firmowej. Spódnica sukni uszyta jest z kremowej tkaniny bawełnianej, watowanej i pikowanej w skośną kratę – romby.
Suknia ma bogatą dekorację z wysokiej jakości pasmanterii jedwabnej w kolorach identycznych, jak dominująca tkanina żakardowa: szmaragdowym i czarnym. Są to frędzle i chwosty naszyte wokół mankietów oraz dekoltu i na ramionach. Z przodu stanika znajduje się dekoracyjne zapięcie w formie kwiatka z czarnych, szklanych koralików i chwostów jedwabnych, pasujących do reszty pasmanterii. Brzegi dekoltu i mankiety zdobione są również koronką z haftowanego, czarnego tiulu. Stanik wzmacniany jest fiszbinami i zapinany na metalowe haftki. Stan zachowania obiektu – ogólnie bardzo dobry, brak spłowień koloru tkaniny, brak wyraźnych uszkodzeń tkaniny wierzchniej, koronek i pasmanterii. Uszkodzenia: rdzawa plama u dołu spódnicy, ubytki podszewki stanika wskutek pęknięć osnów tkaniny, częściowo brakujące nici, którymi przyfastrygowano fiszbiny.
Nadzwyczajny charakter obiektu, wynikający z wyżej opisanych cech fasonu, pozwala przypuszczać, że suknia była wysokiej klasy kostiumem operowym lub suknią balową używaną w okresie karnawału.”
fragment ekspertyzy kostiumolog Anny Nurzyńskiej-Dziemskiej