R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowa. Jelec esowaty, krzyżowy, trójkabłąkowy z wąsami. Tylne ramię zakończone spłaszczoną kulą, zwinięte ku głowni. Przednie, dwukrotnie łukowato zagięte ku górze, tworzy kabłąk główny, połączony na zaczep z trzpieniem głowni. Dwa kabłąki boczne biegną łukiem po obu stronach zewnętrznego wąsa i łączą się w górnej części z kabłąkiem głównym. Jelec, kabłąk główny i kabłąki boczne w przekroju owalne. Trzon rękojeści drewniany, z dwudziestoma poprzecznymi karbami, oklejony czarną skórą. Uchwyt połączony z trzpieniem głowni jednym, masywnym nitem z mosiężnymi główkami w kształcie oliwki. Głowica pochylona do przodu, nakryta długim, sięgającym jelca i zwieńczonym owalnym guzem kapturkiem, od góry nitowanym trzpieniem głowni, dołem zaś mocowanym klinikiem do jelca. Wypukłe, owalnie zakończone wąsy. Na wewnętrznym ramieniu jelca bita punca „38”. Na kapturku, po stronie zewnętrznej, na wysokości głowicy, bita punca „13”. Między jelcami a nasadą głowni - skórzana podkładka. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie, obustronnie szlifowana w jedną szeroką bruzdę, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów oraz przygrzbietową bruzdeczkę, tzw. szlif Montmorency. Szlif bruzdy sięga krótkiego obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Na grzbiecie, pod nasadą, bita punca „A. k” – A. Knecht (firma w Solingen produkująca głownie między innymi do oficerskich szabel francuskich). P o c h w a mosiężna, polerowana, z dwiema ryfkami, składającymi się z pierścienia z ogniwkiem i ruchomego koluszka. Pierścienie górą i dołem żłobione. Szyjka z wyprofilowanymi gniazdami na wąsy oraz asymetrycznym grzebieniem – stalowe.