R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec prosty, zwężający się ku końcom ramion. Tylne ramię zakończone ozdobną gałką. Przednie, załamane pod kątem prostym, tworzy rozszerzający się ku górze kabłąk, połączony na zaczep z trzpieniem głowni. Trzon drewniany, poprzecznie gęsto karbowany przez owinięcie uchwytu sznurkiem, oklejony czarną skórą i opleciony podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Długi, sięgający jelca kapturek, dołem mocowany nitem do trzonu, górą na głowicy w kształcie łezki zanitowanej trzpieniem głowni.
G ł o w n i a stalowa, polerowana, o znacznej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną
szeroką bruzdę, sięgającą krótkiego obosiecznego pióra. Sztych przygrzbietowy. Na obu progach, pod nasadą, trawione ornamenty charakterystyczne dla 2 połowy XVIII wieku. Na wysokości brzuśca zewnętrznego płazu trawiona dekoracja: ukwiecone gałązki roślinne, panoplia oraz postać huzara na koniu z szablą w dłoni. Płaz wewnętrzny odmiennie dekorowany: gałązki roślinne, słoneczko oraz medalion w kartuszu mogący być znakiem
płatnerza. P o c h w a mosiężna z nałożoną szyjką z kołnierzem. Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami na płaskim grzbiecie pochwy. Szerokie pierścienie motylkowe ozdobnie żłobione, podobnie jak szyjka i płaszcz pochwy zakończonej stalową ostrogą. Przy szabli oficerski temblak austriacki.