R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa stalowa, niklowana. Jelec krzyżowo-kabłąkowy z owalnie zakończonymi półwąsami. Tylne ramię jelca zwinięte w łezkę ku głowni, przednie, zagięte w kształt półstrzemienia, tworzy kabłąk. Trzon rękojeści bakelitowy, poprzecznie karbowany. Kapturek z policzkami, uchwycony u jelca pierścieniem, od góry mocowany nakrętką na trzpieniu głowni. W policzkach nit poprzeczny, dodatkowo mocujący trzon rękojeści. Na obu ramionach jelca, od dołu, bita litera gotycka zwieńczona koroną. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną bruzdę przygrzbietową, sięgającą krótkiego, obosiecznego pióra z ością. Sztych symetryczny. Na płazie wewnętrznym, pod nasadą, bita sygnatura ALEX COPPEL w owalu/SOLINGEN. Na grzbiecie, pod nasadą, litera gotycka zwieńczona koroną, rok 11, litera zwieńczona koroną. P o c h w a stalowa, polerowana, niklowana, z antabką po wewnętrznej stronie pierścienia i nieruchomym koluszkiem od strony grzbietowej. Gładka szyjka z dławikiem mocowana w płaszczu pochwy dwiema śrubami. Pochwa zakończona wydatną, asymetryczną ostrogą. Na wewnętrznej stronie ostrogi bita litera gotycka zwieńczona koroną. Przy szabli temblak pruski.

W okresie międzywojennym w szable tego wzoru uzbrojonych było wiele pułków kawalerii, m. in. 1 PU, 9 PU, 14 PU, 17 PU, 9 PSK oraz niektóre pułki artylerii lekkiej.