R ę k o j e ś ć otwarta, bez jelca, w drewnianym trzonem (pękniętym), ukształtowanym prostotą kaukaskich szaszek, z głowicą rozwidloną. Trzon rękojeści przy nasadzie uchwycony żelaznym pierścieniem, osadzony na trzpieniu głowni dwoma poprzecznymi, żelaznymi nitami. Przy rozwidlonej głowicy otwór na temblak. G ł o w n i a ze stali polerowanej, o znacznej krzywiźnie, profilowana obustronnie szeroką bruzdą zwężającą się do krótkiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Na progu, pod nasadą, po obu stronach sygnatury wykonawcze. Na stronie zewnętrznej: w małym kółku litera „C”, data wykonania „1892 r.”, litera „Ь” oraz okrągły znak wytwórni Złatoust. Na stronie wewnętrznej „44”, litera „Л” zwieńczona koroną
w owalu, litery „Д. H. П.”, „16” oraz „П” w okręgu. P o c h w a z drewnianych trzasek, oklejonych
ciemnobrązową, lakierowaną skórą. Okucia mosiężne. Szeroki kołnierz szyjki mocowany
wkrętem po wewnętrznej stronie. Poniżej dwie ryfki z ruchomymi koluszkami, mocowane na pochwie dwoma wkrętami, na grzbiecie i po stronie wewnętrznej. Na dole pochwy trzewik mocowany wkrętem po stronie wewnętrznej. Jest to pierwszy wzór szaszki wykonany dla rosyjskiej armii.