Tadeusz Makowski (1882 Oświęcim - 1932 Paryż)

Gruszki na talerzu, ok. 1925 r.

olej, płótno dublowane, 37,8 × 46 cm
Obraz posiada ekspertyzę Elżbiety Zawistowskiej z 2010 r. oraz prof. Jerzego Sienkiewicza z 1973 r.
Praca opisana:
Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski, Życie i twórczość, Wrocław 1964 r., s. 345, nr kat. 408.
Pochodzenie:
Kolekcja Zbigniewa Werpechowskiego

„Przedmiot w swym pięknie i różnorodności materii staje się jego punktem zainteresowania. Jest
zafascynowany lśniącą powierzchnią szkła, chropowatą korą drzewa, soczystością dojrzałego owocu. Odtworzyć w obrazie te różnice materii, wydrzeć tę tajemnicę naturze, wydobyć z farby jak ze struny dźwięk – oto w skrócie program, który formułuje dla siebie Makowski…”
W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Wrocław 1964, s. 79.

„Często wracam do martwych natur, które mi pozwalają swobodnie myśleć i wyszukiwać kształty,
ich plastyczny wygląd i możliwość przedstawienia na płótnie. (…) Lubię malować realnie. Materialna strona przedmiotów w obrazie jest jego bogactwem. Pragnę farbami wydobywać życie.”
T. Makowski, Pamiętnik, Warszawa 1961, s.118, 120

„Powinno się rysując na naturę patrzeć, ale jej nie widzieć, widzieć natomiast siebie wszędzie. Patrzeć naiwnie, a szerokością spojrzenia obejmować. Miłować kształty, ale i kreskę, która jest ich określeniem. Miłować barwy jak dźwięki. Mieć zdolność zachwytu i siłę odtwarzania. Płótno powinno być ulubionym przedmiotem rozmyślania. Malujcie prosto i szczerze, ale nigdy obojętnie. Popatrujcie w przyrodzie nie jej twory, lecz tajemnice, na mocy których wszystko przyobleka się w kształty.”
Fragmenty rękopisu Makowskiego, cyt. za: W. Jaworska, Tadeusz Makowski, polski malarz w Paryżu, Wrocław 1976, s. 97–98.

Tadeusz Makowski W latach 1903-1908 studiował malarstwo u J. Mehoffera i J. Stanisławskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1907 i 1908 podróżował do Włoch, a w 1914 r. zwiedził Kijów. W 1908 wyjechał do Paryża i tam osiadł na stałe. W latach 1914-15 przebywał w Bretanii, gdzie gościł w domu W. Ślewińskiego. W 1916 r. wrócił do Paryża, skąd wyjeżdżał do Owernii, Holandii i Belgii. We wczesnym okresie twórczości inspirował się malarstwem P. Puvis de Chavannes`a. Od około 1911 w jego obrazach uwidoczniła się fascynacja kubizmem, zaś w latach późniejszych inspiracje dawnym malarstwem holenderskim i polską sztuką ludową. Z czasem artysta coraz bardziej upraszczał formę, dochodząc do stworzenia ?własnego systemu znaków plastycznych?. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w ramach prezentacji polskiej sztuki na świecie. Przez krytykę zaliczany do najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku.

Czytaj więcej