Tadeusz Makowski (1882 Oświęcim - 1932 Paryż)

Owoce

olej, płótno, 27 × 41 cm
sygn. l. d.: T. Makowski
na odwrocie opisany odręcznie Tade Makowski Fruits Paris
Pochodzenie:
Kolekcja prywatna, Polska
Kolekcja Fundacji Signum

„Przedmiot w swym pięknie i różnorodności materii staje się jego punktem zainteresowania. Jest zafascynowany lśniącą powierzchnią szkła, chropowatą korą drzewa, soczystością dojrzałego owocu. Odtworzyć w obrazie te różnice materii, wydrzeć tę tajemnicę naturze, wydobyć z farby jak ze struny dźwięk – oto w skrócie program, który formułuje dla siebie
Makowski…”
W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Wrocław 1964, s. 79.

„Często wracam do martwych natur, które mi pozwalają swobodnie myśleć i wyszukiwać kształty, ich plastyczny wygląd i możliwość przedstawienia na płótnie. (…) Lubię malować realnie. Materialna strona przedmiotów w obrazie jest jego bogactwem. Pragnę farbami wydobywać życie.”
T. Makowski, Pamiętnik, s.118–120.

„Powinno się rysując na naturę patrzeć, ale jej nie widzieć, widzieć natomiast siebie wszędzie. Patrzeć naiwnie, a szerokością spojrzenia obejmować. Miłować kształty, ale i kreskę, która jest ich określeniem. Miłować barwy jak dźwięki. Mieć zdolność zachwytu i siłę odtwarzania. Płótno powinno być ulubionym przedmiotem rozmyślania. Malujcie prosto i szczerze, ale
nigdy obojętnie. Popatrujcie w przyrodzie nie jej twory, lecz tajemnice, na mocy których wszystko przyobleka się w kształty.”
Fragmenty rękopisu Makowskiego, cyt. za: W. Jaworska, Tadeusz Makowski, polski malarz w Paryżu, Wrocław 1976, s. 97–98.

Tadeusz Makowski W latach 1903-1908 studiował malarstwo u J. Mehoffera i J. Stanisławskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1907 i 1908 podróżował do Włoch, a w 1914 r. zwiedził Kijów. W 1908 wyjechał do Paryża i tam osiadł na stałe. W latach 1914-15 przebywał w Bretanii, gdzie gościł w domu W. Ślewińskiego. W 1916 r. wrócił do Paryża, skąd wyjeżdżał do Owernii, Holandii i Belgii. We wczesnym okresie twórczości inspirował się malarstwem P. Puvis de Chavannes`a. Od około 1911 w jego obrazach uwidoczniła się fascynacja kubizmem, zaś w latach późniejszych inspiracje dawnym malarstwem holenderskim i polską sztuką ludową. Z czasem artysta coraz bardziej upraszczał formę, dochodząc do stworzenia ?własnego systemu znaków plastycznych?. Wielokrotnie wystawiał swoje prace w ramach prezentacji polskiej sztuki na świecie. Przez krytykę zaliczany do najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku.

Czytaj więcej