Krystyna – najstarsza córka Wodzinowskiego zawsze była postrzegana jako wyjątkowo urodziwa dziewczynka a potem kobieta. Jak wspominała Krystynę jej siostra Wincentyna:
(…) Krystyna, moje przeciwieństwo, zawsze wesoła, różowa zdrowa (W. Wodzinowska Stopkowa, Portret artysty z żoną w tle, Kraków 1989, s.53). W twórczości Wodzinowskiego znany jest jeszcze jedno przestawienie Krystyny w balowej sukni z 1920 r. (Portret córki Krystyny, reprod. Aukcja Dzieł Sztuki, Sopocki Dom Aukcyjny, 4 maja 2014, poz. 56).
Wincenty Wodzinowski Początkowo uczył się w Klasie Rysunkowej w Warszawie u W. Gersona, a w latach 1881-1889 studiował w SSP w Krakowie u I. Jabłońskiego, J. Matejki, F. Cynka i L. Löffera. Naukę kontynuował w latach 1889-1892 w Monachium u A. Wagnera. W 1892 r. powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem w Swoszowicach. Malował portrety, obrazy religijne i alegoryczne, ale najbardziej interesowała go tematyka etnograficzna. Postrzegał wieś jako źródło odnowy społeczeństwa zepsutego przez miasto i jego kulturę. Jako jeden z pierwszych jeździł do podkrakowskich Bronowic, gdzie malował barwne sceny z życia chłopów. Owocem tych plenerów była wystawa ?chłopomani? w krakowskim TPSP, gdzie wraz z innymi artystami zaprezentował swoje prace inspirowane wsią. Przez całe swoje życie artysta pozostał wierny owej fascynacji ludowością. Z niezwykłym upodobaniem i humorem ukazywał wiejskie obyczaje i zabawy, umiejętnie podkreślając barwą i duktem pędzla żywiołowy charakter przedstawienia.
Czytaj więcej
powrót
O nas
