olej, płyta, 37 × 48 cm w świetle oprawy
sygn. dat i opisany l. d.: ?Kasztanka?/ Wojciech Kossak/1927
Podczas pobytu w Mińsku Mazowieckim we wrześniu 1927 roku Wojciech Kossak stworzył szkice malarskie Kasztanki ? ukochanej klaczy Józefa Piłsudskiego. Wtedy to powstały szkice ukazujące samą głowę klaczy oraz całopostaciowe przedstawienia zwierzęcia, do których należy prezentowana praca. Studia te artysta wykorzystał do powstałego w 1928 roku konnego portretu Marszałka. O pracach nad szkicami Kasztanki artysta tak wspominał w liście do żony: ?Wcale nie taka ostatnia ta staruszka Kasztanka, a te studia to będzie kopalnia złota. (?) Zaczynam się do tego portretu palić, może być morowy?. (Wojciech Kossak, Listy do żony i przyjaciół (1883?1942), oprac. K. Olszański), T. II, lata 1908?1942, Kraków 1985, s. 406.
W 1871 roku przerwał naukę w krakowskim gimnazjum i podjął studia w SSP w Krakowie, pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza. Trzy lata później, w 1874 roku, wyjechał na dalsze studia do Monachium. Tam nauki pobierał u Aleksandra Straehubera, Aleksandra Wagnera oraz Wilhelma Lindenschmita. Studia malarskie kontynuował w Paryżu w latach 1877–1883. W roku 1895 wyjechał do Berlina, gdzie wraz z Julianem Fałatem namalował panoramę pt. Berezyna. Dzieło to odniosło bardzo duży sukces, a sam cesarz Wilhelm II namówił Kossaka do pozostania w Berlinie, w którym artysta faktycznie przebywał do 1902 roku. Pracował także na dworze Franciszka Józefa II. W roku 1913 objął stanowisko profesora warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych, między innymi w Krakowie, Lwowie, Warszawie, a także i zagranicznych – na paryskich Salonach, w Budapeszcie, Pradze, Londynie i Petersburgu. Kossak jawił się jako niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Szczególnie chętnie i ze znawstwem malował konie.